Al vijftien jaar koppelt Ingrid (42) mensen met autisme aan de arbeidsmarkt: “Openheid is de sleutel tot succes”
De energieke Ingrid houdt van een sportieve uitdaging. Wekelijks stapt ze op een mountainbike of supboard. Op het pad blijven ondanks obstakels, balans houden bij harde wind en golven: dát geeft haar energie. Hetzelfde geldt voor haar werk: “Als ik iets doe, wil ik het goed doen. Als AutiTalent geen goede kwaliteit zou leveren, zou ik allang ergens anders zitten.”
Die daadkracht was al vroeg in haar leven zichtbaar. Op haar 23ste werd Ingrid leidinggevende van de facilitaire- en ICT-afdeling bij het Kadaster in Zwolle. Daar had ze snel door wat er beter kon. “Het stond me tegen dat ik medewerkers in een vast functieprofiel moest duwen. Ik keek liever naar wat een medewerker wél kon, in plaats van hem afrekenen op wat hij niét kon.”
Vast functieprofiel
Ze herinnert zich specifiek een medewerker waaraan zij destijds leiding gaf. “Hij regelde interne verhuizingen en was daar ontzéttend goed in. Hij regelde heel veel zaken en maakte zelden fouten. Maar één ding kon hij niet goed: verhuisplannen op papier zetten. Dat hoorde hij al jarenlang en dat leverde steevast gedoe op. Ik vond dat dat zijn talent overschaduwde. Zonde.” Ingrid regelde dat hij één keer een overdracht maakte, en zich daarna richtte op waar hij echt goed in was. Met minder stress en meer kwaliteit als resultaat.
Kijk naar het resultaat en staar je niet blind op de weg ernaartoe”
Alle HR-managers van Nederland
Dat smaakte naar meer, en Ingrid kreeg grootse plannen. “Ik wilde het liefst álle HR-managers in Nederland vertellen: stel je flexibeler op naar je medewerkers en hun taken. Kijk naar het resultaat en staar je niet blind op de weg ernaartoe.” En dus richtte ze een eigen bedrijfje op, ontwikkelde een visie, en ging de boer op. Lachend: “Het was eigenlijk een grootschalige bewustwordingscampage. Ik was heel ambitieus.”
Kijken naar talenten
Maar vlak voordat ze écht de grote stap waagde en volledig voor zichzelf begon, ontmoette ze iemand bij de koffieautomaat. Het was Paul Vermeer en hij had plannen om een bedrijf op te richten waarin hij mensen met autisme aan de arbeidsmarkt koppelde. Ze realiseerden zich dat ze dezelfde visie deelden en al snel smeedden ze plannen aan de keukentafel. En zo werd AutiTalent opgericht. “Ik vond het mooi dat hij precies deed wat ik predikte: kijken naar iemands talenten. Daar wilde ik aan bijdragen.”
Pionieren
De aanpak van Ingrid en Paul was nieuw in die tijd. Sociale werkplaatsen en liefdadigheidsinstellingen waren er genoeg, maar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt konden nauwelijks terecht bij commerciële bedrijven. Van de Participatiewet had nog niemand gehoord. Ingrid: “Ons model was voor die tijd heel bijzonder. Mensen vroegen zich af waarom we mensen met autisme niet gewoon in de uitkering lieten zitten. Wij dachten het tegenovergestelde: mensen met autisme kunnen juist tot nút zijn voor een bedrijf. Dat wilden we bewijzen.”
Geen flauwekul
En zo rolde Ingrid als een van de eerste teamleden het bedrijf binnen, nu bijna vijftien jaar geleden. Van autisme wist ze niets. Toch sprak de doelgroep haar al snel aan. “Ik houd van rust en stabiliteit. Geen flauwekul, doen wat je zegt, en je werk heel serieus nemen. Dat zijn eigenschappen van mensen met autisme en die passen heel goed bij mij.”
Opbouwen
De eerste jaren was Ingrid vooral bezig met het opbouwen van het bedrijf. Alles zocht ze uit: van arbeidscontracten tot pensioenregels. “Paul had veel bouwkracht en energie, en had een goed verhaal naar buiten toe. Dat vond ik zo gaaf, geweldig om daarop aan te haken.” Nu, bijna vijftien jaar later, werkt Ingrid grotendeels als relatiemanager. Haalt ze nog voldoening uit haar werk, na zoveel jaren? “Absoluut. Ik word zo blij als ik de inzet optimaal kan krijgen. Als de medewerker zich écht prettig voelt op werk, en de opdrachtgever een nieuwe kracht heeft die goed werk aflevert. Dat gebeurt gelukkig heel vaak.”
Gooi de boel open en maak áltijd alles bespreekbaar.”
Vinger op de zere plek
Soms loopt een inzet wat stroever, maar daar heeft Ingrid inmiddels de sleutel tot succes voor gevonden. “De boel opengooien en altijd alles bespreekbaar maken.” Door onuitgesproken frustraties aan het licht te brengen, is volgens Ingrid het meeste op te lossen. “Onlangs was een medewerker een paar dagen niet bereikbaar. Zijn leidinggevende had het met de medewerker uitgesproken en liet het verder rusten. Maar bij mij knaagde het en ik ben het gesprek aan gegaan. Het bleek dat onze medewerker onzeker werd van alle ontwikkelingen rondom corona, en hij zich bovendien door bouwwerkzaamheden aan het pand moeilijk kon concentreren. Toen ik dat wist, konden we maatregelen treffen. Mensen met autisme benoemen hun problemen minder snel, daarom vraag ik altijd door. Uiteindelijk is dat beter voor iedereen.”
Duidelijkheid
Die rol, een brug tussen medewerker en leidinggevende, past Ingrid goed. Ze ziet dat er ook bij leidinggevenden nog wat te verbeteren valt. “Voor onze medewerkers is één ding cruciaal: duidelijkheid.” En laat dat nou net een eigenschap zijn waar veel leidinggevenden de laatste jaren moeite mee hebben, aldus Ingrid. “We leven in een tijd waar iedereen wordt verwacht eigen keuzes te maken, eigen prioriteiten te stellen en een eigen invulling te geven aan het werk. Dat past niet altijd goed bij mensen met autisme. Zij hebben over het algemeen meer duidelijkheid nodig. Van leidinggevenden vereist dat stelligheid. Ik vind het een uitdaging om hen daarin te begeleiden.”
Groeien
Eén ding is duidelijk: Ingrid is nog lang niet weg bij AutiTalent. “Daarvoor heb ik het teveel naar mijn zin. De kwaliteit die wij leveren is hoog. Opdrachtgevers zijn blij met onze mensen, ze leveren écht een toegevoegde waarde. Onze visie van vijftien jaar geleden is werkelijkheid geworden. Geweldig om daar bij te zijn.” En hoe ziet zij de toekomst voor het bedrijf? “Ik zie nog zoveel mensen met autisme aan de kant staan, en tegelijkertijd zoveel werk dat nauwkeurig en goed moet gebeuren. Dat vraag en aanbod moet nóg meer bij elkaar gebracht worden. In dit veld heb je alleen maar winnaars. Dat wil ik laten groeien.”
