Mijn laatste blog, geschreven met hart en ziel

Werken met hart en ziel: ik kan niet anders. Er zijn mensen die heel goed een baan kunnen hebben waarbij ze om half vijf de deur achter zich dichttrekken en vervolgens tot de volgende ochtend niet meer aan hun werk denken. Mensen die werken omdat het nou eenmaal moet, om de kost te verdienen.

Dat ligt mijlenver bij mij vandaan. Wanneer ik ergens aan begin, dan doe ik dat met volle overtuiging en met toewijding. Ook als het werk in eerste instantie niet heel enerverend is, gooi ik toch alles wat ik heb in de taken en werkzaamheden die ik uitvoer. Dat leidt ertoe dat ik vaak naar tevredenheid van leidinggevenden presteer: ik werk snel, efficiënt, consciëntieus en loop de spreekwoordelijke kantjes er niet van af. Dat wil niet zeggen dat ik nooit fouten maak of zaken vergeet. Fouten maken is nou eenmaal menselijk. Wel baal ik bovengemiddeld wanneer ik iets niet goed heb gedaan of wanneer iets niet lukt. Ik kan me daar lang druk over maken.

Mijn laatste blog voor AutiTalent

Zoals nu. Dit wordt namelijk mijn laatste blog voor AutiTalent. De afgelopen tijd heb ik (weer) de negatieve kant van werken met hart en ziel ervaren. Ik dacht dat het wel zou lukken, twee verschillende werkgevers en bijkomende werkzaamheden. Ik werk immers ‘maar’ in deeltijd, dus waarom zou ik het niet kunnen?

Lastig om te stoppen

Een tijdje ging dat ook goed. Het was wel ingewikkeld, het schakelen tussen de twee banen, maar het ging. Zolang ik maar structuur had en er buiten het werk niet veel van me gevraagd werd. Die structuur werd echter hoe langer hoe moeilijker vast te houden en het schakelen werd lastiger. Het Duracell konijntje begon hortend en stotend rond te lopen, een teken aan de wand dat de batterij nu toch echt leeg dreigde te raken. Maar ja, als je werkt met hart en ziel, dan is het lastig om te stoppen en moeilijke keuzes te maken.

Meedoen en meetellen

Toch heb ik dat uiteindelijk gedaan. Met pijn in mijn hart neem ik afscheid van AutiTalent. De organisatie die mij zo veel heeft gebracht: eindelijk weer aan het werk, meedoen en meetellen. Het supportteam dat ervoor zorgde dat ik meer zelfvertrouwen kreeg en mij gewaardeerd voelde als medewerker. De kansen die ik kreeg als ambassadeur voor de organisatie en aan mensen met autisme te laten zien dat zij welkom zijn bij werkgevers.

Werken met hart en ziel zal ik altijd blijven doen, ik kan niet anders. En AutiTalent? Zij houden altijd een plekje in mijn hart en ziel.

Wil jij een bericht voor Stefke achterlaten? Doe het in de comments op LinkedIn of mail naar communicatie@autitalent.nl

Andere verhalen